خیلی از امور نظیر میزان افزایش حقوق کارگران، آپارتمان سازی و خیلی از عوارض‌ها و مالیات‌ها، سیاست‌هایی است که به جهت حفظ منافع کانون‌های قدرت و ثروت صورت می پذیرد و دلیل علمی ندارد.
اما چون چندتا اقتصاددان این حرف را می‌زنند، اینگونه القا می‌کنند که این سیاست‌ها براساس محاسبات دقیق ریاضی طراحی شده‌اند و هرکاری غیر از این، خسارات فراوان به بار می‌آورد.
وقتی فرهنگ اصلاح بشود:
۱. بسیاری از زیاده خواهی‌ها و حرص و طمع‌ها از بین می‌رود. بسیاری از گران‌فروشی‌ها، کم فروشی‌ها، دزدی‌ها و چشم و هم چشمی ها از بین می‌رود و روح و روان مردم آرام می‌شود.
۲. مصرف بهینه می‌شود.
۳. بسیاری از امور لغو از بین می‌رود. هزینه‌های بسیار بالایی که صرف امور لغوی مانند لوازم آرایشی، فست فود ها، عمل‌های زیبایی و ... می‌شود در جای درست از مصرف می‌شود. حتی نظام شغلی هم اصلاح می‌شود. امروزه بسیاری از پزشکان به دلیل پول فراوانی که در صنعت زیبایی وجود دارد، رشته‌های تخصصی مورد نیاز دیگر را رها می‌کنند و وارد عرصه پوست و مو و زیبایی می‌شوند.
در مجموع اینکه بسیاری از هزینه‌های مادی و معنوی از بین می‌رود و می‌شود به جای آن به امور ضروری‌تر پرداخت.
حدود صد سال پیش تالکوت پارسونز تلاش کرد که به جامعه علمی بفهماند که اقتصاد امری جدا از فرهنگ و اجتماع نیست و تقریبا موفق شد.
یعنی اقتصاد به جامعه‌شناسی وابسته است.
یعنی امر اقتصادی به امر اجتماعی و فرهنگی وابسته است.
یعنی اینکه شما چه فکری بکنید و چه عقاید و ارزش‌هایی داشته باشید، در مسیر اقتصاد شما موثر است.
یعنی اقتصاد خنثی نداریم.
این چند روز هر جامعه شناسی که در تلویزیون و روزنامه دیدم، از جنبش یا شورش اجتماعی حرف می‌زد نه اغتشاشی که از خارج هدایت می‌شود. (امثال آزاد ارمکی، فیاض، فاضلی و ... )
تازه امروز بعد از حرف‌های رهبری، یک نفر را پیدا کردن که بیاید از مافیای خارجی صحبت کند.
اینها نشانه‌ی مرگ جامعه‌شناسی است. کی بشود یک لگدی به این مرده بزنیم تا بر زمین بیافتد نمی دانم.
