شیوه‌های انتقام سخت در سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

 

 

۱. غزوه بنی قینقاع:

علت جنگ: اهانت به یک زن مسلمان و قتل یک مرد مسلمان

واکنش مسلمانان: تبعید یهودیان بنی قینقاع 

 

۲. غزوه بنی نضیر:

علت: توطئه برای قتل پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

واکنش مسلمانان: تبعید یهودیان بنی نضیر

 

۳. غزوه بنی قریظه:

علت: همدستی با کفار در جنگ احزاب

واکنش مسلمانان: قتل بخشی از یهودیان بنی قریظه و اسارت دیگران

 

۴. غزوه خیبر:

علت: توطئه علیه مسلمانان

واکنش مسلمانان: حمله به خیبر، قتل و اسارات بخشی از یهودیان ‌و صلح با بخشی دیگر مبنی بر ترک خیبر

 

۵. فتح مکه:

علت: نقض صبح حدیبیه

واکنش مسلمانان: فتح مکه

 

 

جمع‌ بندی:

واکنش جامعه‌ی اسلامی در مقابل تعرضات دشمنان باید بسیار شدید باشد و صرفا به مقابله به مثل اکتفا نشود.

حتی کانون‌های توطئه نیز باید از بین بروند.

تله جنگ معاویه!

 

معاویه مکرر به سرزمین‌های تحت حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام حمله می‌کرد، اما مردم حاضر به جنگ نبودند، نه برای منافع دنیوی و نه برای منافع اخروی. 

 

 

بالاخره جنگ به خانه‌های مردم کوفه رسید و هنوز که هنوزه، مردم کوفه عزت و شکوه از دست رفته را بازیافته‌اند.

تله جنگ یزید!

در کربلا امام حسین علیه السلام را شهید کردند.

اما بسیاری از شیعیان و مسلمانان حواسشان بود که در تله جنگ با یزید نیفتند!

همان‌ها هنوز هم هستند!

 

در زمان تصویب قطعنامه‌ی 598، بخش‌هایی از خاک ایران دست عراق ماند.

امام از این قطعنامه به عنوان جام زهر یاد می‌کنند.

بسیاری از همان‌هایی که جام زهر را به امام تحمیل کردند و هیچ تعصبی روی خاک این مملکت نداشتند، هنوز هم در قدرت هستند!

 

https://irdc.ir/0001v8

مهربان تر از ما به ما!

امام حسین علیه السلام به خاطر اینکه ما آدم بشویم، از همه چیز گذشت، از جان و مال و خانواده و ... .

ولی بعضی از ما، به خاطر آدم شدن خودمان حاضر نیستیم از بعضی از این چیزها بگذریم!

 

دشمن تا کجا ادامه می‌دهد؟

یکی از درس‌هایی که از کربلا می‌گیریم این است که دشمن در ضربه زدن به جریان حق هیچ خط قرمزی ندارد.

هر ضربه‌ای که بتواند وارد می‌کند. چیزی که امروز در غزه می‌بینیم.

شیوه مطالعه تاریخ

تاریخ یک امر جزئی است. یعنی پدیده‌های تاریخی، اموری منحصر به فرد و دارای زمان و مکان خاص هستند.

وقتی می‌خواهیم پدیده‌های تاریخی را از گذشته به حال بیاوریم و استفاده کنیم، لاجرم باید ابزار فراتاریخی داشته باشیم. این ابزار فراتاریخی، عقل است.

عقل است که به امور کلی می پردازد. عقل قانون کلی تولید می‌کند و ما می‌توانیم با استفاده از عقل، امور جزئی را با هم مقایسه کنیم و یا آن‌ها را تعمیم بدهیم و کلی کنیم.

وقایع تاریخی چیزی بیش از پدیده‌های جزئی نیستند و استفاده از تاریخ تنها از عهده کسانی بر می‍اید که دارای قدرت عقل برای مقایسه و تطبیق امور جزئی باشند. 

 

 

امروزه هم دو جریان جریان عقلی غالب بیش نداریم:

یا فلسفه اسلامی را داریم که ریشه در فلسفه یونان داشته و به تدریج جنبه‌های الحادی آن حذف شد و در عصر صفویه و توسط ملاصدرا به یک نظام فلسفی قدرتمند دینی (به معنای سازگار با دین) تبدیل شد.

 

یا فلسفه‌های الحادی غرب را داریم.

 

تمامی جریان‌های ملی‌گرایانه یا قوم گرایانه امروزین ایران، یا ذیل جریان اسلامی باید اظهار وجود کنند یا ذیل جریان مدرن غربی و راه سومی ندارند.

یعنی اگرچه یک سری نمادهای محدود ملی یا قومی وجود دارد، اما چون فلسفه ندارد، نمی‌تواند نظام اخلاقی و حقوقی و سیاسی و ... تولید کند، لذا یا از بغض غرب می‌رود زیر علم اسلام یا از بغض اسلام می‌رود زیر علم غرب و ... . 

 

 

 

چرا اندیشه مدرن را مطالعه می‌کنیم و بقیه را خیر؟!

ما اگرچه دنیای مدرن را نمی پذیریم، اما دنیای مدرن، دارای نقاط قوتی نیز هست. ما دنیای مدرن را مطالعه می‌کنیم تا نقاط قوت آن را بگیریم و به اندوخته‌های خود اضافه کنیم.

 

اما چرا الباقی اندیشه‌های مهم دنیا را مطالعه نمی‌کنیم؟

۱. ضعف ارتباط و ترجمه موجب شده است که بسیاری از اندیشه‌های موجود در جهان وارد ایران نشود. مثلا منتبع مطالعه فلسفه و عرفان چینی خیلی کمتر از منابع مطالعاتی برای شناخت فلسفه و عرفان کشورهای غربی است.

 

۲. بسیاری از اندیشه‌ها مکتوب نشدند یا اگر شدند، از بین رفتند. برای مثال، از ایران باستان تقریبا هیچ اثر علمی باقی نمانده است و ما اصلا راهی برای دسترسی به دانش و تفکر مردم آن زمان نداریم. (یافته‌های تاریخی ایران یا ذیل اندیشه اسلامی تفسیر می‌شوند یا مدرن)

 

۳. فضای دانش و تفکر در ایران به شدت متأثر از جریان‌های قدرت است و ترجمه‌های علمی، متاثر از همین نزاع است. یعنی همین دنیای مدرن هم به طور کامل برای ما ترجمه نمی‌شود، بلکه غالبا آن قسمت‌هایی ترجمه می‌شود بتواند به اسلام و انقلاب اسلامی آسیب برساند.

توهم همیشگی مدعیان روشنفکری

وقتی صحبت‌های خیلی از مدعیان روشنفکری را مطالعه می‌کنم، چیزی که خیلی جلب توجه می‌کند، این است که فکر می‌کنند مردم با آن‌ها هستند، با این حال، خیلی از اوقات، با زورگویی به غرض خود می‌رسند. این مسأله حتی در صحبت‌های شخص معلوم الحالی مثل محمدرضا پهلوی نیز مشهود است.

طرفداران اغتشاشات در کشور نیز در حالی ژست مردمی بودن می‌گیرند که یک صدم جمعیت حاضرین در مراسمات مذهبی برای آن‌ها آرزو است.

تا جایی که یادم میاد، روشنفکران ایرانی، هیچگاه بدون اسلحه، توانایی خلق تغییر در ایران را نداشته‌اند.

توجّه به پس زمینه‌های فرهنگی در رد عناصر نامطلوب سبک زندگی! زنان و مجالس عزاداری

 

بسیاری از عناصر فرهنگی که ما امروزه آن‌ها نقد می‌کنیم،پس‌زمینه‌های فرهنگی خاص دارند. برای مثال، بسیاری از زنان جوان، با آرایش‌های غلیظی در مجالس دینی حاضر می‌شوند و دائم در حال صحبت هستند و به واعظ و خطیب گوش نمی‌دهند، و هرچه صاحبان و بانیان مجلس، آن‌ها را به سکوت دعوت می‌کنند، اثری ندارد. امّا به این مسأله دقت نمی‌شود که چرا زن‌ها چنین می‌کنند؟! زن‌ها به دلیل حضور اجتماعی کمتر، نسبت به مردان، این فرصت‌ها را برای حضور و فعالیت اجتماعی غنیمت می‌شمارند و نمی‌توانند ساکت بنشینند.[1] یعنی آنها آمده‌اند که خودنمایی کنند و تمام هدفشان خودنمایی است و اگر قرارباشد که چنین کاری نکنند، به احتمال بالا اصلا در این مجالس شرکت نمی‌کنند.

 

 

نتیجه: تا موقعی که برای زنان مسلمان، زمینه‌ی حضور و فعالیت اجتماعی مناسب فراهم نشود، نقدهای ما راه به جایی نخواهد برد و نباید منتظر تغییر مثبتی باشیم.

 

 

 

---

[1] رک: دین زیسته و زندگی روزانه، ابراهیم موسی‌پور بشلی،پژوهشکده تاریخ اسلام، فصل دوم: خانه و خانواده