درد زایمان توسعه!

 

توسعه و پیشرفت مثل زایمان است. درد و رنج دارد. مسئولان مملکت بسان یک قابله هستند که باید این فرایند زایمان را مدیریت کنند و الا سلامتی مادر و فرزند به خطر می‌افتد.

یکی از مهم‌ترین نظریات شکل گیری انقلاب، توسعه ناموزون است. یعنی بخشی از جامعه از توسعه بهرمند می‌شود اما بخشی دیگر سهمی از توسعه پیدا نمی‌کند و تحت رنج و ظلم و ستم قرار می‌گیرد. در این شرایط است که انقلاب می‌شود.

دهه ۱۳۴۰، دهه طلایی اقتصاد ایران بود و محمدرضا شاه هم فکر می‌کرد در حال توسعه‌ی ایران است، اما در حقیقت با توسعه‌ی ناموزون کشور، مشغول زمینه‌سازی برای انقلاب و نابودی حکومت خود بود!

پسا انتخابات ۷ : انواع براندازی

 

 

جمهوری اسلامی ایران با دو نوع خطر براندازی مواجه است:

یک نوع براندازی اینگونه است که استقلال کشور را تهدید می‌کند و ما را به طور غیرمستقیم به مستعمره کشورهای غربی تبدیل می‌کند.

نوع دیگر براندازی این است که ما کشوری مستقل و صاحب اراده باشیم اما کشوری مدرن باشیم نه اسلامی.

 

براندازی نوع اول شاید بسیار سخت باشد چون تقریبا هیچ آدم عاقلی از بردگی و نوکری بیگانگان خوشش نمی‌آید.

 

 

اما براندازی نوع دوم ساده‌تر است چون مردمی که تعلقات دینی دارند، نسبت به گروه قبلی تعداد کمتری را شامل می‌شوند.

 

براندازی نوع دوم اتفاقاً باب میل بسیاری از مسئولین نیز هست. البته آمار رسمی نداریم ولی طبق تجربه زیسته، عملکرد بسیاری از مسئولین با صیانت از اسلامیت این کشور سازگار نیست.

 

شاید به همین دلیل باشد در اغتشاشات مختلف، خصوصاً اغتشاشات اخیر، تعداد زیادی از مردم عادی به همراه نیروهای نظامی شهید شدند اما به ندرت کسی از مسئولین به شهادت می‌رسد. مردم کشته می‌شوند چون مردم در حال صیانت از انقلاب اسلامی هستند نه مسئولین.

 

اصلا چرا مسئولین باید کشته شوند وقتی مشغول براندازی نرم کشور هستند؟

 

به نظر من تنها کسی که می‌توانست با براندازی نوع دوم مقابله کند جلیلی بود. قالیباف توان چنین کاری ندارد. حتی رییسی هم نداشت.

 

#توسعه

#نوسازی

#مدرنیزاسیون