تمرین جامعه‌شناسی

سهمیه بنزین شما را به بالاترین قیمت خریداریم!

از منظر یک جامعه‌شناس اگر به بحث افزایش قیمت بنزین نگاه کنیم، قضیه به این صورت میشه:

مردم سه دسته هستند:

۱. فقرایی که ماشین ندارند.

۲. طبقه متوسطی که ماشین قدیمی و پرمصرف یا معمولی دارند.

۳. طبقه‌ی مرفهی که ماشین‌های عالی و کم مصرف دارند.

برخی از مسئولان میان میگن که فقرای طبقه‌ی پایین ماشین ندارند اما مرفهین طبقه بالا، چندتا ماشین دارند. پس برای ایجاد عدالت، بنزین را به کد ملی بدهیم تا فقرا بیشتر بهره‌مند شوند.

اما نتیجه چی میشه:

۱. یه یارانه بنزین به فقرا میدن که در مقابل تورم دیگر کالاها، تقریبا هیچ محسوب می‌شود.

۲. طبقه‌ی متوسط که یا کارت سوخت نداره، یا سهمیه‌ش کفاف نمیده، هم باید تورم ناشی از افزایش قیمت بنزین را تحمل کند و هم باید بنزین را با نرخ آزاد بخرد.

۳. مرفهان بی‌درد هم ککشون نمی‌گزه.

در حقیقت این طرح، به جای اینکه بیاد اَبروی طبقه‌ی پایین را درست کند، چشم طبقه متوسط را کور می‌کند.

اگر حکومت واقعا قصد کمک به افراد بی ماشین را دارد، جلوی قاچاق را بگیرد و از سود آن، به افراد بی‌ماشین، یارانه بدهد.

حالا چرا این کار را نمی‌کند؟ نمی‌دانم، شاید با قاچاقچیان رودربایستی یا جرات برخورد ندارند یا چه؟