حکمرانی اقتصادی و دلار زدایی!

 

اقتصاد دلاری در ایران محصول یک جریان خودخواه و فساد طلب است. حالا ممکنه تحت عناوین لیبرالیسم یا نئولیبرالیسم اقتصادی هم قرار بگیرد.

 

این جریان به شما میگه همه چیز رو آزاد بذار تا ما هر غلطی که دلمون می‌خواد بکنیم.

 

بعضی از کارخانه‌های بزرگ، به اسم بازار آزاد، محصولات خودشان را بیشتر از قیمت جهانی به مصرف‌کنندگان داخلی فروختند.

برخی از کارخانه‌های بزرگ با اینکه دلاری هم فروختند، اما دلارهای خارجی را وارد ایران نکردند.

 

خداوکیلی، جلوگیری از قاچاق فولاد و محصولات پتروشیمی راحت‌تره یا دلار؟!

 

 

 

ریشه‌ی همه‌ی این مشکلات در این است اکثر بخش‌های مهم اقتصادی در این کشور، انحصاری است. اگر حکومت ورود نکند، انحصارگران، مردم را بیچاره می‌کنند.

دلار زدایی ۳

 

وقتی زمزمه افزایش دلار شروع میشه، بسیاری از تولیدکنندگان دو راه دارند:

۱. توقف تولید و خرید دلار و سکه و طلا.

۲. ادامه تولید.

 

در حالت ادامه‌ی تولید نیز به دلیل نوسان قیمت موارد اولیه، قیمت محصول نهایی هم نوسان و افزایش پیدا می‌کند به گونه‌ای که مردم مجبور می‌شوند از برخی نیازهای خود دست بکشند. 

در نتیجه بخشی از تولیدکنندگان، مشتری خود را ازدست می‌دهند و مجبور می‌شوند که تولید را تعطیل کنند.

 

 

از یک طرف مشتری نیست و از طرف دیگر نمی‌توانند ارزان بفروشند. کالاها در انبار ذخیره می‌شوند. در عین حال که بازار راکد است، تورم هم رخ می‌دهد.

 

ظاهراً بازارهایی مثل تولید مسکن، پوشاک، کفش و ... در حال ورود به رکود تورمی هستند یا وارد شده‌اند.

درد زایمان توسعه!

 

توسعه و پیشرفت مثل زایمان است. درد و رنج دارد. مسئولان مملکت بسان یک قابله هستند که باید این فرایند زایمان را مدیریت کنند و الا سلامتی مادر و فرزند به خطر می‌افتد.

یکی از مهم‌ترین نظریات شکل گیری انقلاب، توسعه ناموزون است. یعنی بخشی از جامعه از توسعه بهرمند می‌شود اما بخشی دیگر سهمی از توسعه پیدا نمی‌کند و تحت رنج و ظلم و ستم قرار می‌گیرد. در این شرایط است که انقلاب می‌شود.

دهه ۱۳۴۰، دهه طلایی اقتصاد ایران بود و محمدرضا شاه هم فکر می‌کرد در حال توسعه‌ی ایران است، اما در حقیقت با توسعه‌ی ناموزون کشور، مشغول زمینه‌سازی برای انقلاب و نابودی حکومت خود بود!