تمرین جامعه‌شناسی

قاسمیان مگه چی گفت؟! به نظر حقیر هرچه گفت حق بود!

حالا فرضا حرف بدی هم زده باشه، این انفعال و دیاثتی که خیلی‌ها در داخل به خرج میدن، چه سودی داره؟! وقتی ما منفعل بشیم که عربستان جری‌تر میشه!

دلسوزی اکثر این حضرات برای منافع کشور هم اصلا قابل باور نیست. پس قضیه چیه؟

برای فهم واقعه باید طور دیگری نگاه کنیم:

اگر در وضع این دولت و اعضای اون و حامیانش دقت کنیم، بسیار شبیه آل سعود هستند. برای همین بهشون میگم آل مسعود!

رییس دولت که کاسب نهج البلاغه است. خیلی از حامیانش هم اصلا بویی از اسلام و انقلاب نبرده‌اند و عناوین دینی و حوزوی را غصب کرده‌اند.

الگوی عملی این دولت هم شبیه آل سعود است. هر دو، مسیر پیشرفت را در ارتباط با آمریکا و هضم شدن در جریان جهانی سازی می‌بییند.

خب این وسط تکلیف جریان‌های دینی اصیل چه می‌شود؟

طبق الگوی آل سعود، اول از جنبه‌ی قانونی این‌ها رو کنار می‌ذارن، صداشون هم که درآمد، یا می‌فرستند زندان، یا تبعید یا قتل.

ولی اولا علمای شیعه مثل جریان آل شیخ و وهابیت عربستان نیست و هشیار و بیدار است. ثانیا آل مسعود قدرت آل سعود را ندارد. لذا فعلا به فحاشی و توهین به علمای انقلابی اکتفا می‌کنند.

راهکار اصلی:

جنگ، جنگ اسلام و کفر است و قضیه‌ی حاج آقا قاسمیان، نوک کوه یخ است. هم آل سعود و آل مسعود را باید مفتضح و بی آبرو کنیم تا مردم فریب نخورند و در تله‌ی کفر و نفاق نیافتند.

+ چند وقتیه می‌خوام یک مطلبی راجع به شهید رییسی بنویسم، اما جمع نمیشه. انشاالله تموم که شد منتشر می‌کنم.