حکمرانی اقتصادی و دلار زدایی!

 

اقتصاد دلاری در ایران محصول یک جریان خودخواه و فساد طلب است. حالا ممکنه تحت عناوین لیبرالیسم یا نئولیبرالیسم اقتصادی هم قرار بگیرد.

 

این جریان به شما میگه همه چیز رو آزاد بذار تا ما هر غلطی که دلمون می‌خواد بکنیم.

 

بعضی از کارخانه‌های بزرگ، به اسم بازار آزاد، محصولات خودشان را بیشتر از قیمت جهانی به مصرف‌کنندگان داخلی فروختند.

برخی از کارخانه‌های بزرگ با اینکه دلاری هم فروختند، اما دلارهای خارجی را وارد ایران نکردند.

 

خداوکیلی، جلوگیری از قاچاق فولاد و محصولات پتروشیمی راحت‌تره یا دلار؟!

 

 

 

ریشه‌ی همه‌ی این مشکلات در این است اکثر بخش‌های مهم اقتصادی در این کشور، انحصاری است. اگر حکومت ورود نکند، انحصارگران، مردم را بیچاره می‌کنند.

دلار زدایی ۳

 

وقتی زمزمه افزایش دلار شروع میشه، بسیاری از تولیدکنندگان دو راه دارند:

۱. توقف تولید و خرید دلار و سکه و طلا.

۲. ادامه تولید.

 

در حالت ادامه‌ی تولید نیز به دلیل نوسان قیمت موارد اولیه، قیمت محصول نهایی هم نوسان و افزایش پیدا می‌کند به گونه‌ای که مردم مجبور می‌شوند از برخی نیازهای خود دست بکشند. 

در نتیجه بخشی از تولیدکنندگان، مشتری خود را ازدست می‌دهند و مجبور می‌شوند که تولید را تعطیل کنند.

 

 

از یک طرف مشتری نیست و از طرف دیگر نمی‌توانند ارزان بفروشند. کالاها در انبار ذخیره می‌شوند. در عین حال که بازار راکد است، تورم هم رخ می‌دهد.

 

ظاهراً بازارهایی مثل تولید مسکن، پوشاک، کفش و ... در حال ورود به رکود تورمی هستند یا وارد شده‌اند.

دلار زدایی ۲

 

دلاری شدن تولیدات داخلی از دو جهت آسیب می‌زند:

۱. وقتی نرخ دلار ثابت است ولی قیمت جهانی گران می‌شود، قیمت اجناس داخلی بالا می‌رود. مثلا دارویی که قیمت جهانی آن، یک دلار بود، وقتی دو دلار می‌شود، قیمت ریالی آن هم دوبرابر می‌شود.

 

 

۲. وقتی قیمت جهانی ثابت است ولی قیمت دلار دوبرابر می‌شود، قیمت اجناس داخلی هم دوباره می‌شود. مثلا ممکن است قیمت جهانی یک دارو، یک دلار باشد و تغییر نداشته باشد، اما وقتی دلار از ۵۰ ت به ۱۰۰ می‌رسد، قیمت دارو دوبرابر می‌شود.

 

 

حالا فرض کنید هم دلار گران شود و هم قسمت جهانی:

مثلا قیمت جهانی دارو از یک دلار به دو دلار تغییر کند.

قیمت دلار هم دو برابر شود.

 

نتیجه این می‌شود که قیمت ریالی، چهار برابر می‌شود.

 

به همین سادگی، بدبخت میشیم.

دلار زدایی ۱

 

بسیاری از محصولات، در داخل کشور تولید می‌شوند و نیازی به دلار ندارند.

 

عده‌ای با این توجیه که چون قیمت تمام شده در داخل با خارج زیاد است، باید قیمت را دلاری و گران کنیم تا قاچاق نشود.

 

اما مشکل: تولیدکنندگان بزرگ، دلار را هم قاچاق می‌کنند!

پاسخ مسئولان: چاره‌ای نیست، بذار بکنند!

 

متاسفانه تشخیص بسیاری از سران مملکت این است که فقط قانون بی‌ یال و دم و اشکم حجاب خلاف امنیت ملی است اما دلاری کردن اقتصاد و تضعیف ریال و بیچاره کردن میلیون‌ها ایرانی خلاف امنیت ملی نیست.

 

(در این جنایت اقتصادی که الان در کشور جریان دارد، هم دولت مقصر است و هم مجلس.)

آیا به سمت دو قطبی حجاب می‌رویم؟

من منکر رادیکال شدن فضای جامعه نیستم اما دو شکل گیری دوقطبی پیرامون حجاب را بسیار بعید می‌دانم. دلایل:

 

۱. بسیاری از رسانه‌های مهم فارسی‌زبان دشمن در حالی تعطیلی یا کاهش فعالیت هستند.

 

۲. جنبه‌ی تهاجمی قانون جدید نسبت به قانون قبلی به شدت کاسته شده. به طوری که برخی آن را تقریباً بی‌خاصیت می‌دانند.

 

۳. بی‌حجابی بخشی زیادی از جامعه ناشی از ساختارهای اقتصادی و فرهنگی است و به معنای وجود یک قطب گفتمانی بزرگ و ضد حجاب نیست.

 

۴. ابلاغ قانون موجب دو قطبی نمی‌شود. اگر قانون مشکلی دارد، بخش‌های مشکل‌دار را اجرا نکنند. همان‌طور که قانون فعلی را سال‌ها اجرا نکردند.

 

۵. تجربه طرح نور در ابتدای سال ۴۰۳ نشان داد که خبری از دو‌ قطبی نیست.

رادیکالیسم! ۴

 

یکی از تبعات رادیکالیسم دو قطبی جامعه، نزاع و درگیری است. اینکه پیروز نهایی این درگیری‌ چه کسی باشد به عوامل مختلفی بستگی دارد مثلا وزن و تعداد افراد درگیر ماجرا.

 

درکل به نظر می‌رسد که آینده‌ی این نزاع مشخص نیست یا اینکه حداقل به نفع جریان غربگرا نیست و سران مملکت، به دنبال آرامش هستند.

 

البته الان در یک برزخ هستیم و چیزی معلوم نیست. ظاهراً عجله‌ی دولت برای مذاکره با آمریکا هم سر همین موضوع است.

یعنی اگر دولت نتواند با آمریکا مذاکره کند و امتیاز خوبی بگیرد، مجبور به عقب‌نشینی شدیدی از مواضع فعلی خود خواهد شد. اما اگر مذاکره کند و امتیاز بگیرد، فشار بر جریان انقلابی بیشتر می‌شود.

اما با توجه به اینکه فرض دوم بسیار بعید است، باید منتظر عقب‌نشینی دولت از مواضع رادیکال خودش باشیم.

 

در کل حس می‌کنم دوران حسن روحانی در حال تکرار است، روی دور تند.

رادیکالیسم! ۳

 

یکی از تبعات رادیکالیسم در جامعه، انجماد و فریز بخشی از جامعه است. یعنی بخشی از مردم، در لاک دفاعی فرو می‌روند و همگام با جامعه تغییر نمی‌کنند.

این انجماد، تبعات خاص خود را دارد. یکی از تبعات آن با توجه به تغییرات سریع فرهنگی ایران، امکان مقایسه بین سبک زندگی‌های مختلف است.

در آینده‌ای بسیار نزدیک، زنان این جامعه خواهند فهمید که غایت آزادی مدرن، همین است که در ورزشگاه، کیسه پلاستیکی را از ادرار پرکنند و پرتاب کنند یا ... .

 

برتری یک زندگی سالم و مومنانه به زودی بر همگان آشکار خواهد شد.

رادیکالیسم! ق۲

 

 

از نتایج رادیکال شدن دولت فعلی این است که امراض کشور محسوس می‌شود.

وقتی مریضی آشکار ‌ و محسوس می‌شود، مردم خودشان به دنبال درمان خواهند رفت چراکه درد دارند.

رادیکالیسم ق۱

ابتدا عید مبعث را به مسلمانان تبریک عرض می‌کنم. اما بعد:

 

از مدت‌ها پیش می‌شنیدم که کشور ما در حال دو قطبی شدن است. یعنی دو روند فرهنگی متضاد و درحال رشد داریم که هر دو در حال تبدیل به نوعی جریان رادیکال هستند.

حالا اینکه هرکدام از این دو قطب، چند درصد مردم را شامل می‌شود، من نمی‌دانم.

اما اینکه بسیاری از مسئولین طرف کدام قطب ایستاده‌اند تقریبا معلوم است.

 

بنده قبلا در مطالبی به مطلوبیت چنین وضعیت‌هایی اشاره کرده بودم.

 

 

https://mohammadghasempur.blog.ir/post/421

 

https://mohammadghasempur.blog.ir/post/430

 

 

https://mohammadghasempur.blog.ir/post/429

 

 

 

 

به نظر بنده، این فضای دو قطبی یک فرصت کم نظیر برای انقلاب است.

محافظه‌کاری نظامیان! ۲

 

نیروهای نظامی ایران، از طرق گوناگون وارد روابط قدرت شدند. برای مثال، تا حد امکان، یا به صورت مستقیم وارد مناصب سیاسی شدند، یا اقوام و نزدیکان خود را وارد این مناصب کردند و یا از افرادی با افکار مورد نظر نیروهای نظامی حمایت کردند که این کارها، خیلی از اوقات نیازمند نوعی زد و بند و معامله‌ی پشت صحنه بودند.

 

البته این مطلب صرفا مخصوص نیروی‌های نظامی نیست، بلکه این روابط بین سازمان‌ها و نهادهای مختلف وجود دارد.

مثال فراوان است:

به عنوان تجربه شخصی، وقتی دوستان بنده به سراغ یک امام جمعه‌ی فاسد رفتند، سپاه مانع‌تراشی کرد.

یا کتاب خاطرات محمد سرافراز را مطالعه بفرمایید که چگونه برخی از اصولگرایان و نظامیان برای او مانع تراشی کردند.

گاهی اوقات ممکنه نمایندگان مجلس از مفاسد دولت حمایت کنند و برعکس.

قوه قضائیه از مفاسد دولت یا مجلس حمایت کند و برعکس.

 

 

حفظ قدرتی که به واسطه‌ی روابط و معامله‌های پشت صحنه به دست آمده، نیازمند محافظه‌کاری است.