توان پزشکیان!
پزشکیان به رهبری گفته که نمی‌تواند قانون حجاب را ابلاغ و اجرا کند.
اما سوال بنده:
اینکه پزشکیان توان اجرای بسیاری از قوانین را ندارد، واضح و مبرهن است.
بهتر بود که این پیرمرد پرحاشیه به رهبری می‌گفت که توان اجرای کدام قانون را دارد.
دلار که پرنده شد.
به تبع دلار، بقیه‌ی چیزها هم پرنده می‌شوند.
نیروگاه‌ها سوخت ندارند.
برق قطع می‌شود.
...
خیلی دوست دارم بدونم تو مغز اون دسته از حامیان پزشکیان که وضع موجود را توجیه می‌کنند چیه؟
جنس مغزشون از چیه؟!
نیروهای نظامی ایران، از طرق گوناگون وارد روابط قدرت شدند. برای مثال، تا حد امکان، یا به صورت مستقیم وارد مناصب سیاسی شدند، یا اقوام و نزدیکان خود را وارد این مناصب کردند و یا از افرادی با افکار مورد نظر نیروهای نظامی حمایت کردند که این کارها، خیلی از اوقات نیازمند نوعی زد و بند و معامله‌ی پشت صحنه بودند.
البته این مطلب صرفا مخصوص نیروی‌های نظامی نیست، بلکه این روابط بین سازمان‌ها و نهادهای مختلف وجود دارد.
مثال فراوان است:
به عنوان تجربه شخصی، وقتی دوستان بنده به سراغ یک امام جمعه‌ی فاسد رفتند، سپاه مانع‌تراشی کرد.
یا کتاب خاطرات محمد سرافراز را مطالعه بفرمایید که چگونه برخی از اصولگرایان و نظامیان برای او مانع تراشی کردند.
گاهی اوقات ممکنه نمایندگان مجلس از مفاسد دولت حمایت کنند و برعکس.
قوه قضائیه از مفاسد دولت یا مجلس حمایت کند و برعکس.
حفظ قدرتی که به واسطه‌ی روابط و معامله‌های پشت صحنه به دست آمده، نیازمند محافظه‌کاری است.
روحیه‌ی محافظه‌کاری برای نظامیان تا حدی عادی است، چون اقتضای کار نظامی همین است.
اما اگر زیاد شد، باید دنبال علت آن بگردیم.
بخشی از محافظه‌کاری نظامیان در ایران، معلول اقتصاد کوچک و قدرت سیاسی کم نظامیان است. یه گونه‌ای فردی مانند سردار سلیمانی، دستبوس روحانی می‌شود.
بازخوانی بخش‌هایی از سخنان مقام معظم رهبری:
آن روزی که شهر اصفهان در دورهی شاه سلطان حسین مورد غارت قرار گرفت و مردم قتل عام شدند و حکومت باعظمت صفوی نابود شد، خیلی از افراد غیور بودند که حاضر بودند مبارزه و مقاومت کنند؛ اما شاه سلطان حسین ضعیف بود. اگر جمهوری اسلامی دچار شاه سلطان حسینها بشود، دچار مدیران و مسئولانی بشود که جرأت و جسارت ندارند؛ در خود احساس قدرت نمیکنند، در مردم خودشان احساس توانائی و قدرت نمیکنند، کار جمهوری اسلامی تمام خواهد بود.
۱۳۸۷/۰۹/۲۴
دشمنان فشار می‌آورند؛ سختی هست. برای استقلال و حفظ هویّت یک ملت و شرمنده نشدن در مقابل تاریخ، تحمّل این سختیها لازم است. شما تصوّر کنید اگر شاه سلطان حسین صفوی به‌جای اینکه دروازه‌های اصفهان را بر روی مهاجمان می‌گشود - بعد از ورود مهاجمان هم خودش به دست خودش تاج شاهی را روی سرشان می‌گذاشت - فکر می‌کرد که اگر به فکر خودم هستم، یک جان بیشتر ندارم و این قدر هم عمر کرده‌ام، مگر دیگر چقدر عمر خواهم کرد؟ اگر به فکر مردم هستم، که در صورت تسلیم کردن شهر اصفهان، بلایی بر سر مردم خواهد آمد که از بلایی که در صورت جنگیدنِ با مهاجمان بر سرشان می‌آید، کمتر نیست، هرگز شهر را تسلیم نمی‌کرد. تاریخ اصفهان را نگاه کنید و ببینید بعد از آن‌که مهاجمان وارد اصفهان، کاشان، مناطق مرکزی ایران، فارس و مناطق دیگر شدند، چه بلایی بر سر این مردم آوردند و چه کشتاری بعد از تسلیم شدن مردم کردند! مهاجمان نگفتند که چون خودتان تسلیم شدید، پاداشتان این است که همه‌تان در امن و امان زندگی کنید. امروز هم همین‌طور است. امروز هم شما ببینیددر عراق با مردم چه می‌کنند! هرجایی که اینها سیطره پیدا کنند، کارشان همین است. اگر شاه سلطان حسین این گونه فکر کرده بود که یک جان که ارزشی ندارد، هزار جان را انسان برای حاکمیت اسلام، رضای خدا و سربلندی مردم فدا می‌کند و آن بلایی که قرار است در صورت تسلیم من بر سر مردم بیاید، سخت‌تر و توأم با ذلّت است، اما آن بلایی که در صورت مقاومت پیش می‌آید، دست‌کم بدون ذلّت است، وارد میدان جنگ می‌شد و می‌جنگید. بنده به دلیل اراده‌ی ایستادگی در مردم، احتمال قوی‌ام این است که اصفهان به دست مهاجمان نمی‌افتاد. البته خیلی از سرداران و مسؤولان خائن و ضعیف بودند؛ اما مردم آماده. او باید به میان مردم می‌رفت و مبارزه می‌کرد. مسأله‌ی تاریخ و مسؤولیت مسؤولان حکومتی و دولتی، اعم از قوّه‌ی مقننّه، قضاییّه و قوّه‌ی مجریّه که همه جزو این مجموعه هستند و این بار سنگین بر دوش آنهاست، این است.۱۳۸۲/۰۳/۰۷
من و امثال من که به سکوت مسئولان نظامی و برخی قرائن اعتماد کردیم زیادی خوش‌بین بودیم.
متأسفانه هنوز هم برخی نمی‌خواهند دست از خوش‌بینی بردارند و تقصیرها را گردن بشار اسد می‌اندازند.
در حالی اگر چنین بود و خیانت بشار اسد به جبهه مقاومت، تک عامل سقوط او می‌بود، در این ایام باید فضای رسانه‌ای کشور متفاوت می‌بود. مثلا اگر همه چیز تقصیر بشار اسد می‌بود، باید تبیین‌های دقیق‌تری از خبرگزاری‌های وابسته به مراکز نظامی منتشر می‌شد یا حداقل مسئولان نظامی ما سکوت را می‌شکستند و فضای روانی را به گونه‌ی دیگری مدیریت می‌کردند.
چه بسا بشار اسد می‌خواست از سرنوشت اسماعیل هنیه و سید حسن نصرالله عبرت بگیرد وقتی که دید ایران در حال معامله است. احتمالاً با خودش گفته چرا ایران من را معامله کند؟! اصلا خودم می‌روم معامله می‌کنم!
برخی از وقایع نظیر امور زیر عادی نیست:
۱. تعلل ایران در قبال وقایع سوریه.
۲. مذاکرات مجدد با غربی‌ها.
۳. عدم پیگیری برکناری ظریف در مجلس.
۴. وضعیت قانون حجاب.
به نظر می‌رسد که شرایط به گونه‌ای است که وضعیت داخلی ایران مستعد یک آشوب با دخالت قدرت‌های خارجی است. احتمالا این وسط دولت هم با نیروهای مسلح هماهنگی لازم را ندارد. شاید هم معامله‌ای بین نیروهای مسلح و دولت شکل گرفته است و مثلا دولت مهلتی برای مذاکره گرفته باشد و ... .
در حالی که باید بتوانیم روی مسائل مهمی نظیر مسائل سوریه، وعده صادق ۳ و بودجه مملکت تمرکز کنیم، حامیان پزشکیان مردم را به یک مطلب خانم دارستانی مشغول کردند.
بر فرض که کار ایشون اشتباه هم باشه، در مقابل افراد مجرم و سابقه داری که اطراف ریاست جمهوری جمع شده‌اند اصلا چیزی نیست.
برگردیم به بودجه و وعده صادق ۳!
به نظر بنده که بعید است اغتشاش بشود.
چون مخالفین اصلی دولت، بچه حزب‌اللهی‌ها هستند که اهل اغتشاش نیستند.
طرفداران دولت هم منتظر هستند ببینند نتیجه انتخابشان چه می‌شود.
الباقی هم سازماندهی و رهبری قدرتمندی برای این کار ندارند.
پس این تهدیدها به اغتشاشات چیست؟
طرفداران جنبش فواحش می‌دانند که لایحه عفاف و حجاب ( یا همان برجام فرهنگی ) از موضع ضعف بوده است نه اقتدار، و پشتوانه اجتماعی کمی هم دارد، لذا خیلی راحت تهدید می‌کنند و الا وقتی شما در موضع اقتدار باشید، طرح نور هم که اجرا کنید، کسی جرات اغتشاش ندارد.
تحلیل وقایع نظامی به دلیل مخفی بودن بسیاری از اطلاعات سخت است، اما می‌توان حدس‌هایی راجع به این حوادث زد:
۱. توان تروریست‌ها تکفیری در مقابل جبهه مقاومت به شدت کمتر است. جبهه مقاومت، آمریکا و اسرائیل را زمین‌گیر کرد، تکفیری‌ها جای خود دارند.
۲. پس چرا حلب سقوط کرد؟ شاید این ماجرا شبیه سقوط کورسک روسیه باشه. اوکراین با حمله به کورسک، خواست میدان نبرد را تغییر بدهد، اما روسیه تجهیزات و تدارکات خود را به کورسک منتقل نکرد و جبهه‌های اصلی خود را حفظ کرد. شاید هدف اسرائیل این بود که تمرکز جبهه مقاومت را از اسرائیل بردارد اما نیروهای مقاومت چینن کاری نکردند.
۳. ورود تروریست‌ها به عمق خاک سوریه، زمینه‌ساز یک نبرد بزرگ‌تر برای وارد کردن ضربات عمیق‌تر به تروریست‌ها، ترکیه و اسرائیل است.
۴. وخیم شدن اوضاع سوریه، موجب پررنگ‌تر شدن نقش ایران و دریافت امتیازات بیشتر از طرف‌های مختلف جنگ به نفع ایران می‌شود.
