نبرد فرسایشی؟!

 

 

یک سال قبل خیلی‌ها از جمله خود من فکر می‌کردیم که با نبرد فرسایشی می‌شود اسرائیل را نابود کرد.

 

اما تجربه‌ی یک سال گذشته نشان می‌دهد که آمریکا و اسرائیل آنقدر در منطقه منافع دارند که مصائب نبرد فرسایشی را تحمل می‌کنند.

 

اما نبرد مستقیم و نهایی هم مشکلاتی دارد، از جمله اینکه خسارت و تلفات مادی و جانی اجتناب ناپذیر است. منافقین داخلی فراوان و قدرتمند هستند. مومنین هم نگران افکار عمومی.

 

 

چاره چیست؟

از یک سو باید افکار عمومی را برای جنگ آماده کنیم.

از سوی دیگر نیروهای نظامی باید اسرائیل را به گونه‌ای تحریک کنند که او نبرد مستقیم و نهایی را با ایران آغاز کند.

 

با توجه به واکنش‌های اسرائیل به حمله دیشب، شاید بتوان این اقدام ایران را نوعی تحریک اسرائیل دانست.

 

بنده که مدام دعا می‌کنم اسرائیل به حمله دیشب پاسخ بدهد.

از جمله فواید وعده صادق ۲

طبق اخباری که شنیده‌ام می‌نویسم:

 

 

۱. اسرائیل بعد از چند عملیات علیه جبهه مقاومت، به شدت روحیه گرفته بود و حتی شب حمله زمینی به لبنان، ایران را تهدید کرده بود که از جهت روانی لازم بود این معادله تغییر کند و اسرائیل تضعیف شود.

 

۲. حزب‌الله لبنان اخیرا ضربات سنگینی دریافت کرده بود و این حمله ایران، نوعی تنفس برای آن‌ها جهت ترمیم و بازسازی هم می‌تواند محسوب شود.

امروز خبری از ادامه حمله زمینی نبود.

 

۳. ایران دیشب فقط تاسیسات غالبا نظامی را مورد حمله قرار داد. 

این ماجرا نشان می‌دهد که ایران هنوز به دنبال نبرد فرسایشی است.

اگرچه مخالف نبرد فرسایشی هستیم، اما بی دستاورد نیست. بالاخره ترمیم خسارات وارد شده به اسرائیل زمان و هزینه بالایی احتیاج دارد.

جدای از این، نقطه قوت اسرائیل، جنگنده‌های آن است و ما به نوعی نقطه قوت اسرائیل را تضعیف کردیم و نشان دادیم که می‌توانیم آن را نابود کنیم.

تله جنگ معاویه!

 

معاویه مکرر به سرزمین‌های تحت حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام حمله می‌کرد، اما مردم حاضر به جنگ نبودند، نه برای منافع دنیوی و نه برای منافع اخروی. 

 

 

بالاخره جنگ به خانه‌های مردم کوفه رسید و هنوز که هنوزه، مردم کوفه عزت و شکوه از دست رفته را بازیافته‌اند.