یک دختری سکته کرد و مرد. یک جماعت ضددین و ضد نظام هم بهانه پیدا کردند تا به اسلام و انقلاب حمله کنند. همه هم می‌دانند که احدی از این جماعت دلشان به حال آن دختر نسوخته، چون اگر بنا بر دلسوزی باشد، حداقل ده‌ها مورد دیگر وجود داشته که این جماعت نسبت به آن‌ها خفه‌خون گرفته‌اند.
نقد خودم راجع به گشت‌کاریکاتوری رو هم قبلاً گفتم.
طبق نظریه نخبه‌گرایی سازمانی، همه‌ی تغییر و تحولات جامعه زیر سر نخبه‌هایی است که به طور سازمان یافته دارن با هم کار می‌کنند.
در مساله‌ی حجاب، نخبگان مروج برهنگی و بی حیایی، خیلی آزادانه و سازمان یافته دارن برای خودشون کار می کنن. طبق نظریه نخبه گرایی سازمانی، تا موقعی که اینها دارند آزادانه و هماهنگ کار می‌کنند، شما هرچی کار فرهنگی و قانونی و قضایی روی مردم انجام بدی هیچ فایده ندارد.
راه حل چیست؟
باید ارتباط سازمانی این نخبگان از بین برود. طوری که نتونن هماهنگ با هم کار کنند.
وقتی سازمان نخبگان مروجان فساد (مثل بعضی از سلبریتی ها و مدل‌ها و ...) از بین رفت. این نخبگان مذهبی هستند که به طور سازمان یافته باید وارد میدان شوند.
با توجه به اهمیت خیر و حب خیر در جامعه، مسکویه نسبت افراد جامعه با خیر را جداگانه بیان می‌کند:
