شاه سلطان حسین‌های زمان!

بازخوانی بخش‌هایی از سخنان مقام معظم رهبری:

 

آن روزی که شهر اصفهان در دوره‏ی شاه سلطان حسین مورد غارت قرار گرفت و مردم قتل عام شدند و حکومت باعظمت صفوی نابود شد، خیلی از افراد غیور بودند که حاضر بودند مبارزه و مقاومت کنند؛ اما شاه سلطان حسین ضعیف بود. اگر جمهوری اسلامی دچار شاه سلطان حسین‏ها بشود، دچار مدیران و مسئولانی بشود که جرأت و جسارت ندارند؛ در خود احساس قدرت نمیکنند، در مردم خودشان احساس توانائی و قدرت نمیکنند، کار جمهوری اسلامی تمام خواهد بود.

۱۳۸۷/۰۹/۲۴

 

 

دشمنان فشار می‌آورند؛ سختی هست. برای استقلال و حفظ هویّت یک ملت و شرمنده نشدن در مقابل تاریخ، تحمّل این سختیها لازم است. شما تصوّر کنید اگر شاه سلطان حسین صفوی به‌جای این‌که دروازه‌های اصفهان را بر روی مهاجمان می‌گشود - بعد از ورود مهاجمان هم خودش به دست خودش تاج شاهی را روی سرشان می‌گذاشت - فکر می‌کرد که اگر به فکر خودم هستم، یک جان بیشتر ندارم و این قدر هم عمر کرده‌ام، مگر دیگر چقدر عمر خواهم کرد؟ اگر به فکر مردم هستم، که در صورت تسلیم کردن شهر اصفهان، بلایی بر سر مردم خواهد آمد که از بلایی که در صورت جنگیدنِ با مهاجمان بر سرشان می‌آید، کمتر نیست، هرگز شهر را تسلیم نمی‌کرد. تاریخ اصفهان را نگاه کنید و ببینید بعد از آن‌که مهاجمان وارد اصفهان، کاشان، مناطق مرکزی ایران، فارس و مناطق دیگر شدند، چه بلایی بر سر این مردم آوردند و چه کشتاری بعد از تسلیم شدن مردم کردند! مهاجمان نگفتند که چون خودتان تسلیم شدید، پاداشتان این است که همه‌تان در امن و امان زندگی کنید. امروز هم همین‌طور است. امروز هم شما ببینیددر عراق با مردم چه می‌کنند! هرجایی که اینها سیطره پیدا کنند، کارشان همین است. اگر شاه سلطان حسین این گونه فکر کرده بود که یک جان که ارزشی ندارد، هزار جان را انسان برای حاکمیت اسلام، رضای خدا و سربلندی مردم فدا می‌کند و آن بلایی که قرار است در صورت تسلیم من بر سر مردم بیاید، سخت‌تر و توأم با ذلّت است، اما آن بلایی که در صورت مقاومت پیش می‌آید، دست‌کم بدون ذلّت است، وارد میدان جنگ می‌شد و می‌جنگید. بنده به دلیل اراده‌ی ایستادگی در مردم، احتمال قوی‌ام این است که اصفهان به دست مهاجمان نمی‌افتاد. البته خیلی از سرداران و مسؤولان خائن و ضعیف بودند؛ اما مردم آماده. او باید به میان مردم می‌رفت و مبارزه می‌کرد. مسأله‌ی تاریخ و مسؤولیت مسؤولان حکومتی و دولتی، اعم از قوّه‌ی مقننّه، قضاییّه و قوّه‌ی مجریّه که همه جزو این مجموعه هستند و این بار سنگین بر دوش آنهاست، این است.۱۳۸۲/۰۳/۰۷

خوش‌بینی زیاد!

 

 

 

من و امثال من که به سکوت مسئولان نظامی و برخی قرائن اعتماد کردیم زیادی خوش‌بین بودیم.

 

 

متأسفانه هنوز هم برخی نمی‌خواهند دست از خوش‌بینی بردارند و تقصیرها‌ را گردن بشار اسد می‌اندازند.

 

در حالی اگر چنین بود و خیانت بشار اسد به جبهه مقاومت، تک عامل سقوط او می‌بود، در این ایام باید فضای رسانه‌ای کشور متفاوت می‌بود. مثلا اگر همه چیز تقصیر بشار اسد می‌بود، باید تبیین‌های دقیق‌تری از خبرگزاری‌های وابسته به مراکز نظامی منتشر می‌شد یا حداقل مسئولان نظامی ما سکوت را می‌شکستند و فضای روانی را به گونه‌ی دیگری مدیریت می‌کردند.

 

 

چه بسا بشار اسد می‌خواست از سرنوشت اسماعیل هنیه و سید حسن نصرالله عبرت بگیرد وقتی که دید ایران در حال معامله است. احتمالاً با خودش گفته چرا ایران من را معامله کند؟! اصلا خودم می‌روم معامله می‌کنم!

اغتشاش مصنوعی!

 

برخی از وقایع نظیر امور زیر عادی نیست:

۱. تعلل ایران در قبال وقایع سوریه.

۲. مذاکرات مجدد با غربی‌ها.

۳. عدم پیگیری برکناری ظریف در مجلس.

۴. وضعیت قانون حجاب.

 

به نظر می‌رسد که شرایط به گونه‌ای است که وضعیت داخلی ایران مستعد یک آشوب با دخالت قدرت‌های خارجی است. احتمالا این وسط دولت هم با نیروهای مسلح هماهنگی لازم را ندارد. شاید هم معامله‌ای بین نیروهای مسلح و دولت شکل گرفته است و مثلا دولت مهلتی برای مذاکره گرفته باشد و ... .

برگردیم به بودجه و وعده صادق ۳!

 

 

در حالی که باید بتوانیم روی مسائل مهمی نظیر مسائل سوریه، وعده صادق ۳ و بودجه مملکت تمرکز کنیم، حامیان پزشکیان مردم را به یک مطلب خانم دارستانی مشغول کردند.

 

بر فرض که کار ایشون اشتباه هم باشه، در مقابل افراد مجرم و سابقه داری که اطراف ریاست جمهوری جمع شده‌اند اصلا چیزی نیست. 

 

برگردیم به بودجه و وعده صادق ۳!

آیا اغتشاش در راه است؟

 

به نظر بنده که بعید است اغتشاش بشود.

چون مخالفین اصلی دولت، بچه حزب‌اللهی‌ها هستند که اهل اغتشاش نیستند.

طرفداران دولت هم منتظر هستند ببینند نتیجه انتخابشان چه می‌شود.

الباقی هم سازماندهی و رهبری قدرتمندی برای این کار ندارند.

 

 

پس این تهدیدها به اغتشاشات چیست؟

طرفداران جنبش فواحش می‌دانند که  لایحه عفاف و حجاب ( یا همان برجام فرهنگی ) از موضع ضعف بوده است نه اقتدار، و پشتوانه اجتماعی کمی هم دارد، لذا خیلی راحت تهدید می‌کنند و الا وقتی شما در موضع اقتدار باشید، طرح نور هم که اجرا کنید، کسی جرات اغتشاش ندارد.

نگاه خوشبینانه به سقوط حلب!

 

 

تحلیل وقایع نظامی به دلیل مخفی بودن بسیاری از اطلاعات سخت است، اما می‌توان حدس‌هایی راجع به این حوادث زد:

 

۱. توان تروریست‌ها تکفیری در مقابل جبهه مقاومت به شدت کمتر است. جبهه مقاومت، آمریکا و اسرائیل را زمین‌گیر کرد، تکفیری‌ها جای خود دارند.

 

 

۲. پس چرا حلب سقوط کرد؟ شاید این ماجرا شبیه سقوط کورسک روسیه باشه. اوکراین با حمله به کورسک، خواست میدان نبرد را تغییر بدهد، اما روسیه تجهیزات و تدارکات خود را به کورسک منتقل نکرد و جبهه‌های اصلی خود را حفظ کرد. شاید هدف اسرائیل این بود که تمرکز جبهه مقاومت را از اسرائیل بردارد اما نیروهای مقاومت چینن کاری نکردند.

 

 

۳. ورود تروریست‌ها به عمق خاک سوریه، زمینه‌ساز یک نبرد بزرگ‌تر برای وارد کردن ضربات عمیق‌تر به تروریست‌ها، ترکیه و اسرائیل است.

 

۴. وخیم شدن اوضاع سوریه، موجب پررنگ‌تر شدن نقش ایران و دریافت امتیازات بیشتر از طرف‌های مختلف جنگ به نفع ایران می‌شود.

ظریف، فردوسی‌پور، حلب، کرمانشاه!

 

 

دولت که از مرحله پرت است و مشغول فردوسی‌پور‌، کنسرت و رفع فیلترینگ است.

 

با ماجرای ظریف هم مجلس را درگیر حاشیه کرده است.

 

با قیمت دلار هم کاری ندارد.

با اوضاع منطقه خصوصا سوریه هم کاری ندارد.

 

انشاالله ما هم باید در کرمانشاه و همدان با حرامیان تکفیری درگیر بشیم.

پیروزی حزب الله؟!

حزب الله وارد نبرد شد تا در غزه آتش بس رخ بدهد.

اما در حالی که هنوز در غزه آتش بس نشده، حزب الله آتش بس را پذیرفت.

از طرف دیگر، اسرائیل هم چندان احساس پیروزی نمی‌کند.

ظاهراً هر دو طرف ضربات سنگینی دریافت کرده‌اند و نیازمند بازسازی خود هستند.

احتمالاً این آتش بس هم شکننده باشد. یعنی به زودی و به راحتی نقض شود.

 

فقط امیدوارم این وسط، وعده صادق ۳، کاذب نشود.

عشق یک طرفه

گاهی اوقات زن، مرد را دوست دارد و تمام عشق، جوانی و ثروت خود را پای مرد می‌ریزد اما مرد هیچ توجهی به زن نمی‌کند و عاشق زن دیگری است، تازه اگر مثل برخی مردان آمریکایی عاشق مرد دیگری نباشد!

 

این داستان ظریف و بسیاری از غرب زده‌ها است که عاشق رابطه با آمریکا هستند، اما آمریکا مانند سنگ استنجا با آن‌ها رفتار می‌کند.

خراثت!

 

گاهی اوقات مفاهیم موجود برای توصیف بعضی شرایط ناکافی هستند و باید مفاهیم جدید ساخت.

 

وضعیت فعلی دولت‌ و برخی حامیان آن به گونه‌ای است که می‌توان آن را ترکیبی از خریت، دیاثت و ... دانست. (به دلیل بار حقوقی، سه نقطه گذاشتم.)

 

سخنگوی دولت فیلم بازی می‌کنه.

ارز کالای اساسی رو کاهش می‌دهند و به واردات آیفون ارز اختصاص می‌دهند، بعدش اعلام می‌کنند که نگران سلامتی مردم هستند و نمی‌توانند مازوت بسوزانند!

انگار نه انگار که اسرائیل هم به این مملکت حمله کرده و قبلا از سوراخ مذاکره گزیده شده‌ایم!

ماجرای فردوسی‌پور و موتورسواری بانوان و ... را هم اضافه بفرمایید.

ماجرای بی‌عدالتی در قطع برق مناطق مختلف هم معلوم نیست از کجای نهج‌البلاغه استنتاج شده.

 

واقعا هضم این همه انحراف سخت است و از آن سخت‌تر، آن دسته از طرفداران قالیباف هستند که هنوز مشکلات را به جلیلی نسبت می‌دهند!