مزایای فعال شدن مکانیسم ماشه!

 

 

بابت فعال سازی مکانیسم ماشه، اون خائنینی باید جوابگو باشند که چنین چیزی را در برجام گنجاندند.

 

اما در این زمان، فعال شدن مکانیسم ماشه از تمدید برجام بهتر بود.

 

اگر برجام تمدید میشد، باید در ازای تمدید، کلی امتیاز به طرف‌های غربی می‌دادیم، از جمله آشکار کردن مکان اورانیوم‌های ایران. 

دوباره شش ماه دیگه اگر امتیاز جدیدی نمی‌دادیم، باید منتظر جنگ می‌ماندیم.

 

جنگ الان بهتر از جنگ شش ماه دیگر است. چون شش ماه دیگر، از مکان اورانیوم‌ها هم اطلاع داشتند.

 

 

از دیگر مزایای فعال شدن مکانیسم ماشه، روشن شدن تکلیف بازار است. دیگه هر چی بخواد بشه، میشه. قرار نیست چند ماه دیگه منتظر بمونیم ببینیم تکلیف توافق چی میشه.

رکودی که الان توی بازار حاکمه، واقعا از جنگ بدتره.

 

 

از حیث اغتشاشات داخلی هم، تمدید برجام، به معنای شش ماه تنفس مصنوعی به جریان برانداز بود که الحمدلله ملغی شد. جریان برانداز، هرکاری که می‌خواهد بکند، الان باید بکند.

تله کنسرت و برهنگی؛ یک تیر و چندنشان!

 

 

با ترویج کنسرت و فحشا و برهنگی، علاوه بر اینکه دین و فرهنگ مملکت را برفنا می‌دهند، حواس مردم را پرت می‌کنند تا:

 

۱. راحت‌تر اقتصاد کشور را نابود کنند.

 

۲. با توافق با آژانس (تکرار برجام)، امنیت ملی را نابود کنند و زمینه‌ی جنگ بعدی را ایجاد کنند.

 

۳. با ایجاد دوقطبی، زمینه‌ی اغتشاش ایجاد کنند.

پیشنهاد ساعت کاری جدید به دولت!

با توجه به وضعیت پارک‌ها، خیابان‌ها و کنسرت‌ها، پیشنهاد بنده به دولت این است که برای خدمت رسانی بهتر به حامیان دولت، ساعت کاری، به 21 تا 1 بامداد تغییر پیدا کند.

لغو کنسرت شجریان به دلیل فشار اجتماعی

 این دولت تقریبا هرکاری دلش بخواد می‌تونه انجام بده و هیچکس فعلا توان ایستادن جلوی اون رو نداره. چون اولا در وفاق با مجلس است، ثانیا این قدر شورای‌ها موازی در کشور داریم که اکثریت آن دست دولت و حامیان دولت است که از جهت قانونی هیچ مشکلی برای برگزاری کنسرت نداشتند.

 

کنسرت هم به نظرم از اول قرار نبود برگزار بشه، فقط حرفش رو آوردن تا آب گل‌آلود بشه و یه بهره‌ای ببرند. بعد که دیدن مخالفت خاصی نشد، به بهانه امنیتی لغو کردن.

ولی ترس اصلی از رسوایی دولت بود. بالاخره دولت تا الان دستاورد اقتصادی خاصی نداشته است و اگر به کنسرت بپردازد، وجهه‌ی خوبی برای خودش نخواهد داشت. 

لذا از ترس فشار اجتماعی، کنسرت را لغو کردند.

حمایت از دولت، سخت ولی شدنی!

 

 

چند وقته می‌خواهم راجع به حمایت از دولت بنویسم.

به نظرم سخته ولی نشدنی نیست.

کوتاه و مختصر: تمرکز و شدت بخشیدن بر مطالبه‌گری از دولت در عرصه اقتصادی و حمایت از عملکردهای مثبت دولت در این حوزه.

 

 

البته خود دولت هم باید پذیرای این همکاری باشد. اما با توجه به وضعیت کشور در بحث سیاست خارجی و اوضاع وحشتناک اقتصادی کشور، هنوز بخشی از بدنه‌ی دولت، هوای اغتشاش و براندازی دارد و سکوت و همدلی ما با دولت برای اتمام حجت است.

 

 

با دستپخت جدید تیم مذاکره کننده در روز گذشته، ظاهراً یک گام دیگر به جنگ نزدیک شده‌ایم و باید خودمان را برای گزینه‌ی جنگ و اغتشاش هم آماده کنیم.

 

 

+ این دولت از جهت فرهنگی تعطیل است. امکان مطالبه‌ی فرهنگی از دولت هم وجود ندارد. مطالبات فرهنگی جنبه‌ی اتمام حجت و روشنگری برای مردم دارد.

چرا به قله نزدیکیم؟!

 

یه فیلم هست به اسم رویای صعود محصول ۲۰۱۷. تقریبا طنز ولی برگرفته از واقعیته.

 

طرف هرچی می‌ره جلوتر سخت‌تر میشه. با هزار بدبختی میرسه با چندمتری قله اورست ولی اکسیژن کم میاره و راهنما میگه باید برگردیم! 

 

داستان جمهوری اسلامی ایران هم همینه. به اوج نزدیکیم ولی بحران‌های وجودی هم طرف شدیم که داره نفس ما رو میگیره. 

الان با دو بحران وجودی در داخل و خارج روبرو است.

بحران وجودی خارجی: دشمنان خارجی و به طور خاص، آمریکا و اسرائیل هستند که منتظر فرصتی برای نابودی ما هستند.

 

بحران وجودی داخلی: دولت فعلی است که متاسفانه خواسته یا ناخواسته، مسیری رو در پیش گرفته است که اصل جمهوری اسلامی را تهدید می‌کند.

 

اگر کشور و در راس آن، رهبری بتواند این دولت را تدبیر و تحمل کند، به گونه‌ای که کار به استیضاح و اغتشاش کشیده نشود، دشمن خارجی‌ هم نمی‌‌تواند کاری بکند.

اگر ما از این بحران‌ها، سالم خارج شویم، دیگر هیچ چیز جلودار جمهوری اسلامی ایران نخواهد بود.

حرام بودن ترویج موسیقی

 

بین موسیقی و ترویج موسیقی فرق است. ترویج موسیقی حتی از نوع موسیقی حلال، حرام است.

 

تکلیف دستگاه‌های حکومتی که معلوم است اما ما مردم هم نباید برای خودمان، موسیقی را عادی سازی کنیم و ترویج بدهیم.

 

بنده به شخصه بسیار بسیار ضد موسیقی هستیم. به نظرم موسیقی، حداکثر در حد نمک در غذا، می‌تواند در جامعه باشد، بیش از آن مضر است.

حتی مداحی و مولودی هم گوش نمی‌دهم.

حتی تلویزیون در خانه را هم جمع کردیم. بچه‌ها هم فقط ساعاتی خاص در روز، از طریق تلوبیون، بعضی از برنامه‌ها را تماشا می‌کنند. تیتراژ برنامه‌ها را هم نباید نگاه کنند.

 

یک کانال مفید در باب موسیقی معرفی می‌کنم:

 

https://eitaa.com/Moshfeghoun

 

 

 

+ داغ شدن بحث کنسرت در این ایام به نظر نوعی انحراف افکار عمومی باشد. شما هم درگیر نشوید و فقط دین خودتان را حفظ کنید.

مبادا این سیلاب گناهان، شما را با خود ببرد.

چرا با ظریف برخورد جدی نخواهد شد؟!

 

مکانیسم ماشه نسبت به آینده، خطری ایجاد نمی‌کند اما اولا نشانه‌‌ی حدود دوازده سال عمر یک ملت است که هدر رفت و ثانیاً نشانه‌ی خطراتی در پیش است. (نشانه نه علت)

 

اما با بانیان برجام و مکانیسم ماشه به خصوص ظریف برخورد جدی نخواهد شد. چراکه برجام تنها کار ظریف نبود. ظریف به راحتی می‌تواند ادعا کند که چندین دستگاه نظارتی در این مملکت بود که آن‌ها هم تایید یا سکوت کردند. اگر چیز بدی بود، چرا آن‌ها نفهمیدند؟!

 

حقیقت این است که به غیر از عده‌ای اندک، سرتاپای مسئولان ارشد نظام، پایشان در فساد عظیم برجام گیر است و همگی شریک جرم هستند.

(بحث مسئولان قضایی و نظامی که حق اظهار نظر نداشتند جدا است.)

 

محاکمه‌ی ظریف، تقریبا به معنای محاکمه‌ی غالب بدنه‌ی نظام است.

 

حتی انتظار توبیخ لفظی ظریف توسط مسئولان نیز شاید انتظار بیجایی باشد. چراکه توبیخ ظریف، اولا به معنای اعتراف به خطای خودشان است و ثانیاً به معنای تایید جلیلی!

 

این وسط یک عده، هم ظریف را می‌کوبند و هم جلیلی و می‌گویند اگر جلیلی درست مذاکره می‌کرد، نوبت به روحانی و ظریف نمی‌رسید. منظورشان هم این است که راه سومی وجود داشت که ما بلد بودیم.

پاسخ این است که اگر شما مذاکره بلد بودید، چرا از برجام حمایت کردید؟!

 

 

امید است آن دسته از اصولگرایان که از میانه‌ی راه، به عیوب برجام پی بردند و اعلام برائت کردند، حداقل به صورت کلامی، ظریف و مکانیسم ماشه‌ی آن را محکوم کنند.

 

ادامه دارد... .

 

 

#برجام

#جفری_اپستین

#ظریف

مطلب موقت

با توجه به فرمایشات دیروز رهبری

علیرغم اینکه توصیه کردند و امر نکردند

و علرغم اینکه بخشی از فرمایشات ایشون برام عجیب بود.

اما بالاخره چیزهایی هست که ما نمی دانیم.

لذا فعلا توپخانه رو غیرفعال می کنم. 

بیشتر مطالب قبلی که علیه دولت بود هم حذف شد.

تاریخ انقضای امر رهبر جامعه!

پیامبر اسلام در فتح مکه برخی افراد از جمله عبدالله بن سعد بن ابی‌سرح را نام برد، خون آنان را هَدَر دانست و دستور داد مسلمانان در هر صورت این افراد را بکشند. عبدالله به نزد عثمان بن عفان رفت و به او پناه برد. عثمان به همراه عبدالله نزد پیامبر رفت و از پیامبر برای وی امان خواست. پیامبر به مدت طولانی مکث کرد و پس از آن قبول کرد. بعد از خروج عثمان، پیامبر رو به اصحاب کرد و گفت سکوت کردم تا او را بکشید. فردی از اصحاب گفت اشاره‌ای به ما می‌کردید تا او را بکشیم. پیامبر در پاسخ گفت که شایسته پیامبر نیست که نگاه دزدانه داشته باشد.

مرتضی مطهری عالم شیعه معتقد است پیامبر دستور به کشتن عبدالله داده بود و این دستور اعتبار داشت تا لحظه‌ای که پیامبر از آن بگذرد. وقتی پیامبر سکوت کرده بود اصحاب باید متوجه می‌شدند که این سکوت نشانه عدم رضایت پیامبر است. پیامبر در شأن خود نمی‌دید که با ابرو و چشم و لب اشاره کند.

 

 

نتیجه‌گیری:

هر چیز جدیدی که رخ می‌دهد، نباید منتظر فرمان رهبری بمانیم. باید به فرامین قبلی عمل کنیم تا فرمان جدید برسد.