آیا آتش‌بس نقض می‌شود؟

 

 

قرائن مختلف را صرفا جمع‌آوری و بیان می‌کنم:

 

 

۱. به نظرم مهم‌ترین عامل، بحث مکانیسم ماشه است که هنوز تکلیف آن روشن نشده است. هر دو طرف مکانیسم ماشه، نوعی بن‌بست گفتمانی و هژمونیک برای غرب ایجاد می‌کند، چه در داخل ایران و چه در سطح جهانی. به نظر می‌رسد تنها چیزی که این بن‌بست را از بین می‌برد، جنگ است. 

مگر اینکه ما در جنگ ۱۲ روزه‌ی گذشته، توانسته باشیم کل دنیای غرب را از جنگ با ایران منصرف کرده باشیم. الله اعلم.

 

 

۲. بحث جنگ وجودی هم مطرح است. شرایط اسرائیل به گونه‌ای است که تا ایران یکپارچه و قدرتمند وجود دارد، دیگر امید و آرامش به مردم اسرائیل باز نمی‌گردد. اگر اسرائیل از هم بپاشد، منافع آمریکا و اروپا هم در منطقه به خطر می‌افتد. پس دیر یا زود باید به جنگ بازگردد.

 

۳. ظاهراً اسرائیل روی اغتشاشات داخلی حساب کرده بود، اما با شروع جنگ، اغتشاشگران به گیلان و مازندران فرار کردند. شاید بخواهد الگوی سوریه را پیاده کند، یعنی اول شورشیان مسلح وارد شوند و بعد اسرائیل. که این هم بعید است.

شاید بخواهند با ترور رهبری، ایران را به آشوب بکشند که باز هم بعید است. البته نوکران اسراییل روی این مورد خیلی مانور می‌دهند. شاید اعلام شایستگی حسن روحانی برای رهبری، از سوی عده‌ای، گرای آمادگی برای رهبری اغتشاشات داخلی باشد. الله اعلم.

 

 

۴. اینترنت بین‌الملل و به تبع آن واتساپ باز شد. فعلا اسراییل مشغول جمع‌آوری اطلاعات و جذب جاسوس جدید است. احتمالاً پهبادها و ریز پرنده‌های جدید هم دارد وارد ایران می‌کند.

 

۵. دلار و طلا افزایشیه. بورس هم خونینه. احتمالاً نشون میده که هنوز خیلی‌ها امید به تداوم آتش‌بس ندارند.

 

۶. دوام آتش‌بس نیازمند مذاکرات پسینی مثل لبنان است. که چنین مذاکراتی فعلا رخ نداده است.

 

۷. طبق شنیده‌ها، ایران یک رادار مهم آمریکا در قطر را زده است که تا زمان تعمیر آن، شاید اسرائیل حمله نکند.

 

 

 

نتیجه: فعلا هیچی معلوم نیست. 

 

پیشنهاد: اگر روی فضاهای ابری مثل وان درایو، چیزی ذخیره کردید زود نسخه پشتیبان بگیرید که اگر اینترنت بین‌الملل قطع شد، اسیر نشید. 😁

 

دنبال پناهگاه هم نباشید. مردم یک کشور ۹۰ میلیونی اگر بخواهند با صدای آژیر به پناهگاه بروند، حین فرار، تلفات بیشتری می‌دهند. آرام در خانه بنشینیم، تلفات کمتر است.

سرمایه‌ اجتماعی نیروهای نظامی و امنیتی

ابتدا نگاهی به وقایع چند روز گذشته:

 

جنگ آغاز می‌شود.

از همان روزهای اول، دولت از آتش‌بس صحبت می‌کند.

در مقابل، نیروهای نظامی از ضرورت ادامه جنگ صحبت می‌کنند.

رهبر مملکت از صلح تحمیلی صحبت می‌کند.

وزیر دفاع و برخی دیگر، از انبارهای پر از تسلیحات صحبت می‌کنند.

مسئولان دولتی از دست‌نخورده بودن ذخایر استراتژیک صحبت می‌کنند.

 

بعد از دوازده روز، اول صبح ناگهان می‌گویند آتش‌بس و انتظار دارند مردم اعتراض نکنند!

و دوباره همان بحث‌های نخ‌نمای خوارج و منافقان و جاسوسان موساد مطرح می‌شود.

ولی فقیه صحبت می‌کند و فضا آرام می‌شود.

 

 

حالا برگردیم به اعتراضات به آتش‌بس:

این اعتراضات کاملا عادی بود.

از نگاه بسیاری از مردم مذهبی، این دولت بی‌غیرت و احتمالا خائن است. لذا با سوء ظن به اعمال دولت نگاه می‌کنند.

 

نیروهای امنیتی و نظامی ما هم اگرچه مردم در جنگ به آن‌ها اعتماد دارند اما در صلح اعتماد ندارند. در انتخابات ۴۰۳ دیدیم که تمام نظام خرج آقای قالیباف شد، از رهبری تا سیدحسن نصرالله. بسیاری از سرداران ما از شهید سلیمانی تا شهید حاجی‌زاده و ... خرج آقای قالیباف شدند. نهایتا حدود سه میلیون نفر به این‌ها اعتماد کردند.

 

شورای عالی امنیت ملی هم در همین قضیه‌ی عدم ابلاغ قانون حجاب و جمع‌کردن متحصنین در جلوی مجلس نشان داد که هنوز مشکلات فراوانی دارد.(البته دومی کار زیرمجموعه شعام بود.)

 

 

حالا دولت و نیروهای نظامی و امنیتی ما، با این سرمایه‌ی اجتماعی اندک، چطور انتظار دارند که مردم در مقوله‌ی مهمی مثل آتش‌بس به آن‌ها اعتماد شود؟!

 

 

 

شاید اسرائیل هم روی همین سرمایه‌ی اجتماعی پایین حساب کرده بود. یعنی احتمالاً اسرائیل با خودش گفته بود که نماینده‌ی نظام، سه میلیون بیشتر رای ندارد، پس سرمایه‌ی اجتماعی نظام، خیلی کم است و از جهت اجتماعی، زمینه‌ی حمله مهیا است.

توان طرفداران اباحی‌گری در جنگ

توان طرفداران اباحی‌گری در جنگ

 

جریان سکولار و طرفداران اباحی‌گری، همانطور که روی فضای مجازی غیرت نداشتند و به راحتی آن را در اختیار دشمن قرار دادند،

همان طور که روی زنان و دختران مملکت غیرت نداشتند و زمینه‌های فساد را مهیا کردند،

روی خاک این مملکت هم غیرتی ندارند.

 

مقاومت دوزاده روزه هم از سر ناچاری و سرپوشی برای حفظ قدرت بود، مثل همان سرپوش‌هایی که جلوی دوربین روی سر زن و دخترشان می‌گذارند ولی هیچ اعتقادی به آن ندارند.

تحلیل روایت از آغاز جنگ تا آتش‌بس

تحلیل روایت از آغاز جنگ تا آتش‌بس

 

تحلیل روایت، یک روش کیفی است که سیر روابط علی وقایع را به حالت داستانی و پشت سرم بیان می‌کند.

اسرائیل یک حمله سنگین و برق‌آسا به ایران می‌کند. بسیاری از مسئولان ارشد نظامی شهید می‌شوند و طبق اعلام نیروی انتظامی مازندران، نزدیک شش میلیون نفر فقط به مازندران قرار می‌کنند.

اما تحت مدیریت رهبری، نیروهای شهید، به سرعت جایگزین می‌شوند. مردم مذهبی که از این بعد به آن حزب‌الله می‌گویم هم با قدرت سرجای خود می‌مانند.

 

پس اولین و مهم‌ترین چیزی که جلوی فروپاشی کشور را گرفت، عامل دین بود و در ابتدای کار، بار اصلی جنگ روی دوش حزب‌الله بود.

 

در ادامه نیز درحالی مردم فراری‌ غالبا به کار و زندگی خود بازنگشته بودند، حزب‌الله تجمعات متعددی با رنگ و بوی مذهبی برگزار کرد.

مسئولان دولتی نیز به دلیل شرایط جنگی، ابتکار عمل را از دست داده بودند چراکه افکار و شعارهای این دولت، هیچ سنخیتی با فضای جنگی نداشت.

 

ادامه‌ی این فضا به ضرر دو دسته بود:

۱. اسرائیل که برتری میدانی خود در جنگ را از دست داده بود.

۲. دولت و جماعت غربزده و بی‌دین که هم از جهت جغرافیایی و هم از جهت عملی، به حاشیه رانده شده بودند.

 

در اینجا منافع دولت و این جماعت بی‌دین و غربزده و اسرائیل در یک راستا قرار گرفت، لذا به صورت شبانه و ناگهانی، با یکدیگر اعلام صلح کردند و حزب‌الله را در عمل انجام شده قرار دادند.

 

 

امت حزب‌الله ناراحت است، نه برای اینکه شکست خورد، بلکه به این دلیل که دو فتح بزرگ در داخل و خارج از کشور را از دست داد.

 

مفهومی به نام دفاع میهنی نیز مفهومی دروغین بود، چراکه بار اصلی جنگ روی دوش حزب‌الله بود.

بله این وسط بودند افرادی که علقه‌های مذهبی نداشتند ولی در راهپیمایی‌ها شرکت کردند و از جنگ حمایت کردند. اما این گروه در اقلیت بودند.

 

انشاالله در مطلب بعدی مجدد به مفهوم دفاع میهنی برمی‌گردم.

جام زهر مار

 

نمی‌دونم این آتش‌بس با موافقت رهبری بود یا نه.

ولی هرچه که هست، تبعات فرهنگی و اجتماعی فراوانی دارد، به گونه‌ای از صبح تا حالا به غیر از عراقچی، تقریباً هیچکس حرفی نزده.

تبعات داخلی آتش‌بس اینقدر سنگینه که اگر جام زهر هم نباشه، جام زهر ماریه که هیچکس نمی‌دونه چطوری سر بکشه.

آتش بس، زمینه ساز ترور رهبری!

 

سید حسن نصرالله زمانی ترور شد که اسرائیل فهمید، حرف سید برای ایران مهم نیست.

 

با این آتش بس، معلوم شد که حرف رهبری هم دیگر برای مسئولان مهم نیست و بود و نبودش فرقی ندارد.

 

داغ‌های بزرگی در انتظار مومنان است.

احتمالاً درک ظهور برای نسل ما، دیگر یک آرزوی محال است و باید این آرزو را به گور ببریم.

 

 

(لطفاً مطالب قبلی امروز رو هم بخونید.)

ندای نفاق!

 

 

توییت اخیر عراقچی مبنی بر آتش بس احتمالاً بخشی از پازل صلح تحمیلی است.

 

دفعه قبل که اسرائیل ساعت چهار صبح حمله کرده بود این وزیر کجا بود؟

 

خدا کنه این خبر راست نباشه، اگر راست باشه، یعنی فضای کشور به این زودی‌ها‌ روی آرامش‌ نخواهد دید و اسرائیل پس از یک بازیابی، دوباره حمله خواهد کرد.

 

 

اگر اسرائیل دوباره حمله کرد، اول باید تمام منافقین را در خیابان گردن بزنیم و بعد برویم سراغ اسرائیل.

بهترین زمان شناخت منافقین و خوارج

 

 

بهترین زمان شناخت خوارج واقعی و منافقان، همین ایام است.

 

دقیقا در زمانی لشکر امیرالمومنین علی علیه‌السلام در صفین در حال پیروزی بود، منافقان شعار صلح و حکمیت دادند و خوارج پذیرفتند.

 

حال ببینید چه کسی در ایران شعار صلح و مذاکره می‌دهند و چه کسانی موافقت می‌کنند.

نگاه خیلی خیلی خوشبینانه به مذاکرات اخیر

نگاه خیلی خیلی خوشبینانه به مذاکرات اخیر!

از خوشبینانه‌تر نمی‌توانم فکر کنم.

 

احتمالاً ورود آمریکا به جنگ قطعی شده است و ایران قصد تسلیم شدن ندارد. هزینه‌های احتمالی این درگیری هم، چه در داخل برای ایران و چه در خارج برای دیگر کشورها، بالا است. لذا ایران برای حفظ وجهه‌ی صلح طلب خود، چه در داخل و چه در خارج، به مذاکره پرداخت.

رفتارهای مشکوک دولت

 

 

در ابتدای هفته، بحث پرحاشیه‌ی تبدیل ایستگاه‌های مترو به پناهگاه از سوی سخنگوی دولت مطرح شد.

 

بعدا بحث عدم قطعی اینترنت بین الملل را داشتیم که متهم ردیف اول آن، دولت است.

 

حالا هم بحث سفر عراقچی به ژنو مطرح است.

 

 

 

خلاصه که خیلی می‌ترسم بعضی از اینا از پشت به کشور خنجر بزنند.

 

 

انشاالله فردا با حضور در راهپیمایی، مشت محکمی بر دهان استکبار جهانی و خائنین داخلی بزنیم.