من به سعید جلیلی رای خواهم داد:
1. شناخته شده است و میدونم چکاره است. مثل احمدی‌نژاد نیست که یه عده بندازنش تو دامن ملت، بعد که گندش در اومد، هیچکس اونو گردن نمی‌گیره.
2. در این هشت سال شجاعانه از مواضعش دفاع کرده و نترسیده و در شرایط مختلف، رنگ عوض نکرده.
3. یک ولایتمدارِ باسواد است. طبق مطالعات و تحقیقاتی که برای پایان‌نامه‌ی سطح سه حوزه داشتم، وقتی مواجهه‌ی سیاستمداران اصولگرا و اصلاح‌طلب را با مفهوم آتش به اختیار مقایسه می‌کردم، این حس بهم دست داد که اکثر سیاستمداران اصولگرا، واقعا سواد سیاسی ندارن یا ارزش خاصی برای بیانات حضرت آقا قائل نیستن. به نظرم قوی‌ترین مواجهه‌ی علمی با فرمایش حضرت آقا، مخصوص سعید جلیلی و آیت الله رئیسی بود. ایده‌ی دولت سایه که نوعی آتش به اختیار است، به نظرم اوج زمان‌شناسی و انقلابی‌گریِ یک سیاستمدار در عصر قدرت‌گرفتن انسان‌های دورو و فریب‌کاری مثل حسن روحانی بود.
پ.ن: ممکنه بگید این بنده اصلا رای نمیاره و از این جور حرفا. اولا که این حرف را قبول ندارم و در مطلب بعدی میگم چرا. اما حتی اگر شرایط طوری باشه که تنها حامی سعید جلیلی من باشم، باز هم ازش حمایت خواهم کرد، چون حمایت از اصلح رو وظیفه‌ی خودم میدونم. مگر اینکه شخصی اصلح نسبت به جلیلی پیدا بشه.
