این مسئولین احمق و بعضاً خائنی که به امید کسب کرسی مجلس و افزایش فالوور، با اغتشاشات برخورد لازم را انجام نمی‌دهند، بدانند که اگر شرایط ادامه پیدا کند، مردم انقلابی به صورت آتش به اختیار وارد میدان می‌شوند.
نتیجه‌ی این شکاف و درگیری بین مردم، هرچه باشد، دلخواه شما نخواهد بود. چون اختلاف بین مردم عمیق خواهد شد و مواضع دورو و ریاکارانه‌ی شما، حداقل به مذاق یکی از طرفین دعوا و چه بسا هر دو طرف آن، خوش نخواهد آمد.
لعنت خدا در دنیا و آخرت بر شما باد
به این دو عکس دقت کنید و فرض کنید که وضعیت برعکس می‌بود. تو این ایام وقتی یک بسیجی یا خانوم چادری می‌رفت سمت آشوب‌گرها، وحشیانه‌ترین برخوردها با او صورت می‌گرفت اما اینجا کسی با این خانوم کاری ندارد.
من وجود مشکلات در کشور رو انکار نمی‌کنم، اما اگر قرار بود به طور خشن اعتراض کنم و دست به اغتشاش بزنم، در ابتدا به ترور مسئولین و پس از آن به تخریب ساختمان‌های حکومتی می‌پرداختم. اینطوری مقصر اصلی یعنی حکومت رو مجازات می‌کردم و ازش انتقام می‌گرفتم نه این که بیام مردم بی‌گناه کوچه و خیابان رو بکشم.
به غیر از مسئولین و ساختمان‌های نظامی، اکثر مسئولین و ساختمان‌های حکومتی، از سطح حفاظتی پایینی برخوردار هستند و یا اصلا محافظتی از آن‌ها صورت نمی‌گیرد و بسیار آسیب‌پذیرند.
متاسفانه عمل اغتشاشگران امروزی، مصداقی از شعر زیر است:
به بلخ گنه کرد آهنگری............. به شوشتر زدند گردن مسگری
در ادبیات دینی، ارزش اعمال به نیات است. حتی گاهی اوقات بدون انجام عمل و صرفا با نیت نیز، ثواب یا گناه عملی برای بنده‌ای نوشته می‌شود.
آن‌هایی که در این اغتشاشات، از قتل افراد بی‌گناه خوشحال می‌شوند، مطمئن باشند که در پرونده‌ی اعمال آن‌ها نیز این قتل‌ها ثبت خواهد شد. در این راستا به داستان زیر توجه کنید:
«مردی دوست داشت برادرش نیز می بود تا پیروزی خدا بر دشمنانش را در جمل ببیند. امیرالمؤمنین علی علیه السلام به آن شخص فرمود: آیا میل و اراده برادر با ما بود؟
عرض کرد: بلی! فرمود: آری! برادرت با ما حضور داشت در این لشکر و کارزار ما، گروه هایی حضور داشتند و شرکت کردند که هنوز در نهانگاه صلب مردان و یا رحم زنان قرار دارند و حتی دیده بر این دنیا نگشوده اند و روزی فرا می رسد که زمانه آنان را ناگهان و بی اختیار بیرون می آورد، ایمان به وسیله آنان تقویت می گردد. ( خطبه 12 نهج البلاغه)
این چند روز هر جامعه شناسی که در تلویزیون و روزنامه دیدم، از جنبش یا شورش اجتماعی حرف می‌زد نه اغتشاشی که از خارج هدایت می‌شود. (امثال آزاد ارمکی، فیاض، فاضلی و ... )
تازه امروز بعد از حرف‌های رهبری، یک نفر را پیدا کردن که بیاید از مافیای خارجی صحبت کند.
اینها نشانه‌ی مرگ جامعه‌شناسی است. کی بشود یک لگدی به این مرده بزنیم تا بر زمین بیافتد نمی دانم.
چرا عالمان و دانشمندان سلبریتی نمی‌شوند؟!
علم از سنخ کلیات است.
مدرک کلیات عقل است.
اکثر مردم بهره‌ی چندانی از عقل ندارند.
نتیجه:
اکثر مردم اصلا توان فهم ارزش علم را ندارند چه برسد به اینکه بخواهند قدر و ارزش عالمان و دانشمندان را بدانند، لذا عالمان و دانشمندان، به طور عادی مشهور و محبوب نخواهند شد. مگر در یک مدینه‌ی بسیار بسیار فاضله.
چرا بازیگران و ورزشکاران، سلریبتی می‌شوند؟
جون اکثر مردم غالبا از وهم و خیال تبعیت می‌کنند و قهرمانان دنیای وهم و خیال، بازیگران و ورزشکاران هستند.
البته حتی در مدینه‌ی فاضله‌ی فارابی هم بیشتر مردم تابع خیال هستند و فارابی چاره‌ی کار را، نشان دادن راه درست به مردم، از طریق امور خیالی می‌داند.
لذا چاره‌ی کار، مدیریت فضای خیالی جامعه توسط عقلا و کنترل سلبریتی‌ها است.
از سال گذشته که قضیه‌ی تزریق واکسن جدی شد و الزام قانونی برای اون ایجاد کردند، چیزی حدود ۲۰٪ مردم مخالف واکسن بودند و تا الان هم به نظرم حدود ده الی پانزده درصد مردم حتی یک دز واکسن هم تزریق نکردند.
این جمعیت چندین میلیونی، به اجباری شدن واکسن اعتراض داشتند. چندین تجمع و تحصن برگزار شد. نه اینا آدم کشتن، نه نیروی انتظامی. نه جایی رو تخریب کردن، نه به دین توهین کردن و نه خیلی چیزهای دیگه. فقط در تجمع آخر که جلوی مجلس بود، ظاهراً یه زد و خوردی بود اما چون شب بود، آخر سر نفهمیدیم چی شد.
بعد از این ماجرا، مخالفین واکسن هیچ کاری نکردند و فقط از تزریق واکسن امتناع کردند. خود حکومت بعد از چند ماه خسته شد و جریمه‌ها رو برداشت.
همین مسأله توی حجاب هم داشت رخ می‌داد. توی خیلی از شهرها اصلا گشت ارشادی نیست و هر حجابی که زن‌ها دارند، انتخاب خودشونه. موارد معدود باقی مانده از گشت ارشاد نیز خودش داشت ذره ذره جمع می‌شد.
این نشون میده که این اغتشاشگران یا نیروهای دشمن هستند یا انسان‌هایی نادان و عجول که متوجه نیستند خواسته‌هاشون داره خود به خود محقق میشه و دست به اعمالی می‌زنن که هزاران بار بیشتر هزینه داره. از قدیم گفتن عقل که نباشه، جون در عذابه.
براساس نظریه‌ی نخبه گرایی سازمانی، برای تحلیل تغییرات و تحولات اجتماعی، باید به دنبال رد پای سازمان‌های نخبگانی بود.
در اغتشاشات اخیر، بسیاری از نخبگانی که رهبری این اغتشاشات را به عهده داشتند در خارج از کشور بودند، آن‌هایی هم که داخل بودند، ارتباطشان با یکدیگر یا با مردم تنها از طریق نرم‌افزارهای اینترنتی خارجی بود لذا با قطع شدن اینترنت بین الملل، سازمان نخبگانی اغتشاشات از هم فروپاشید.
اما در انقلاب ۵۷، غالب نخبگان و رهبران انقلاب در ایران حضور داشتند و سازماندهی آن‌ها مبتنی بر ساختارهای اجتماعی سنتی نظیر مسجد و بازار بود که تخریب این ساختارهای سنتی کار بسیار سخت و حتی ناشدنی بود، برخلاف اینترنت بین الملل که تنها با فشردن چند دکمه قطع می‌شود.
انسان موجودی چند بعدی و چند مرتبه‌ای است.
بعضی از ابعاد وجودی ما، مانند سنگ و خاک است.
بعضی از ابعاد وجودی ما، مانند گیاهان است، مثل تغذیه.
بعضی از ابعاد وجودی ما مانند حیوانات است، مثل قوای جنسی و تولید مثل.
و در نهایت ما انسان‌ها، بعدی داریم که مخصوص ما است و آن عقلانیت است.
حجاب، یکی از راه‌های حفاظت از عقلانیت و انسانیت است، چراکه مانع توجه بیش از به ابعاد حیوانی می‌شود. با توجه به این نکته، حجاب یک امر اجتماعی و ضروری است و عدم رعایت آن، باعث می‌شود که افراد بی‌حجاب، آرام آرام خود و دیگران را از عقلانیت و انسانیت غافل کنند و در بعد حیوانی غرق شوند.
وقتی عده‌ی کمی و نه حتی اکثریت، غرق در حیوانیت می‌شوند، عقل، شعور ، وجدان و انسانیت خود را کنار می‌گذارند و بی‌رحمانه، به جان و ناموس مردم حمله می‌کنند. آشوب و اغتشاش این جماعت، بدون وحشی‌گری رخ نمی‌دهد.
توصیه‌ی من به همه‌ی خواهران عزیز که اعتنایی به حجاب ندارند، این است که قبل از اینکه دیر شود و انسانیت خود را فراموش کنید، برگردید.
* عزیزانی که این وبلاگ را دنبال می‌کنند، میدانند که بنده یکی از معترضین به این حکومت هستم و حتی سابقه‌ی شکایت قضایی از نیروهای پلیس را نیز دارم و به هیچ وجه قصد توجیه مشکلات را ندارم.
