امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند:
غَضَبُ الْجَاهِلِ فِی قَوْلِهِ وَ غَضَبُ الْعَاقِلِ فِی فِعْلِهِ.
غضب جاهل در حرف او نمایان می‌شود و غضب عاقل در فعل او نمایان می‌شود.
بحارالانوار، ج۱، ص ۱۶۰
اگر یک موقعی یک آدم عاقلی را خشمگین کردید، انتظار نداشته باشید برگرده و همونجا چهارتا فحش به شما بده، بلکه می‌زنه به حساب و بعدا سر یک فرصت مناسب تلافی می‌کنه.
در روایات داریم که افراد منافق، مشورت‌های خوبی می‌دهند و از جهت علمی بخیل نیستند. البته نیت خیر ندارن بلکه این کار رو برای نفوذ انجام می‌دهند. حالا اگر خواستیم این منافقین رو شناسایی کنیم، باید چه کار کنیم؟ باید به عملشون نگاه کنیم. ببینیم آیا اینقدر که حرف می‌زنند ، عمل هم می‌کنند یا خیر!؟
امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:
الْمُؤْمِنُ قَلِیلُ الْکَلاَمِ کَثِیرُ الْعَمَلِ وَ الْمُنَافِقُ کَثِیرُ الْکَلاَمِ قَلِیلُ الْعَمَلِ.
مومن کم حرف می‌زند و زیاد عمل می‌کند، منافق زیاد حرف می‌زند و کم عمل می‌کند.
بحار الانوار، ج۱، ص ۱۵۴
پیامبر صلى اللَّه علیه و آله فرموده: «هیچ گاه امّتى امر خود را به کسى نمىسپارند که در بین آنان عالمتر از او باشد مگر آنکه کارشان همچنان رو به پائین مىرود تا آنجا که به دین گوساله پرستان برسند»! بنى اسرائیل هارون را رها کردند و به گوساله رو آوردند در حالى که مىدانستند هارون خلیفه موسى است. این امّت هم على را رها کردند در حالى که از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله شنیده بودند که به على علیه السّلام مىفرمود: «تو نسبت به من بمنزله هارون نسبت به موسى هستى بجز نبوّت، که پیامبرى بعد از من نیست».
أسرار آل محمد علیهم السلام / ترجمه کتاب سلیم، ص: 655 - 656
در برخی احادیث دیگر آمده است که «کارشان همچنان رو به پایین می‌رود تا زمانی که به آنچه ترک کردند، برگردند.»
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج10، ص: 143
الأمالی (للطوسی)، النص، ص: 560
متن عربی:
«مَا وَلَّتْ أُمَّةٌ أَمْرَهَا رَجُلًا وَ فِیهِمْ مَنْ هُوَ أَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا لَمْ یَزَلْ أَمْرُهُمْ یَذْهَبُ سَفَالًا حَتَّى یَرْجِعُوا إِلَى مَا تَرَکُوا»
برداشت انتخاباتی:
اگر به آدم نالایق رای بدیم، اوضاع همین‌طور پشت سر هم خراب میشه. تا روزی که برگردیم و به آدم درست رای بدیم.
کنا عند أبی جعفر «علیه السلام»، فذکرنا ما أحدث الناس بعد نبیهم «صلى اللّه علیه و آله»، و استذلالهم أمیر المؤمنین «علیه السلام»، فقال رجل من القوم: أصلحک اللّه، فأین کان عز بنی هاشم و ما کانوا فیه من العدد؟!
فقال أبو جعفر «علیه السلام»: و من کان بقی من بنی هاشم؟ إنما کان جعفر و حمزة فمضیا، و بقی معه رجلان ضعیفان ذلیلان، حدیثا عهد بالإسلام: عباس، و عقیل. و کانا من الطلقاء.
أما و اللّه، لو أن حمزة و جعفرا کانا بحضرتهما، ما وصلا إلى ما وصلا إلیه، و لو کانا شاهدیهما لأتلفا نفسیهما»
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج8، ص: 189 , 190
ترجمه روان و آزاد:
راوی می‌گوید نزد امام محمدباقر (علیه‌السبلام) نشسته بودیم و از وقایعی که بعد از نبی اعظم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) رخ داد و اینکه امیرالمونین (علیه‌السّلام) را رها کردند بحث کردیم. یکی از افراد خطاب به امام گفت: خدا خیرت بده، عزت و اقتدار بنی‌هاشم کجا بود که اینطوری شد؟
امام محمد باقر (علیه‌السّلام) فرمودند: «از بنی هاشم چه کسی مانده بود؟ آن‌هایی که اقتدار داشتند، حمزه و جعفر بودند که شهید شدند، دو تا از بنی هاشم همراه امیرالمونین (علیه‌السّلام) باقی ماندند که که ضعیف و ذلیل بودند یعنی عباس و عقیل، که این دو نفر تازه مسلمان شده بودند و از آزادشدگان در روز فتح مکه بودند.
اگر حمزه و جعفر حضور داشتند، آن دو نفر یعنی ابوبکر و عمر، به خواسته‌ی خود نمی‌رسیدند، و اگر شاهد آن ماجرا بودند، ابوبکر و عمر را از بین می‌بردند.»
