یادداشت‌های شخصی بنده

با سلام و احترام

ضمن تبریک این ایام و آرزوی قبولی طاعات چند نکته به ذهنم رسید عرض کنم:

جسارتا در کشور تجربه های موفق تعاون زیادی هم داشتیم, البته من بحث نسبت موفق و ناموفق رو نمیخوام مطرح کنم ولی به هر حال تجربه های تعاونی زیادی داشتیم و داریم, البته تعاونی ها رو در قالب تعاونی های روستایی نباید ببینیم و تعاون هایی مثل بازار سرمایه رو هم میشه در قالب تعاونی دید؛ همین واگذاری عرضه های سهام شرکت ها خودش به نظر من جنبه ای از تعاون به نظر میاد که تو این سالها تقریبا موفق بوده و هم از طرفی سرمایه گذاران و عموم مردم رو تا حدود زیادی منتفع کرده و هم نقدینگی خوبی رو به صنایع و شرکت ها گسیل کرده.

راستش مثالی که شما از سرهم بندی پراید و پژو فرمودین مثالی نیست که اساسا در جایی از دنبا پذیرفته شده باشه, ضمن اینکه هزینه تولید این به قولی سرهم بندی قیمت کالای نهایی رو بسیار بالا خواهد برد.

اتفاقا حکومت نباید اجازه ورود شرکت های خرد رو به صنایع بزرگ باز کنه, چون شرکت های خرد عمدتا دنبال سفته بازی و سود زودبازده هستن و شرکت های بزرگ برعکس هدف های بلند مدت تر و جامع تری دارند.

میخوام یه مثال بزنم که به مثال شما هم نزدیک باشه, متاسفانه حاکمیت به دلایلی سود رو از تولید برده نشونده تو مصرف کننده؛ شما با کد ملی خودتون یه پژو پارس میخرید 250 میلیون تومن همون رو از کارخونه میارید بیرون میفروشید 750 میلیون تومن؛ 

این یعنی تولید کننده مجبوره خودرویی که تو بازار 750 میلیون تومن معامله میشه و 250 بفروشه و سود 500 میلیون تومنی اون رو اونی به جیب بزنه که هیییییییییییییییییچ نقشی تو تولید نداره و فقط یه دلال و واسطه است.

ولی شما بیا سهام تولید کننده خودرو رو عرضه کن, اجازه فروش کالا به نرخ بازار هم بهش بده بعد بیا سهامش رو عرضه کن در بورس یا هر مجرای دیگه, اون موقع سهام داران اون مجتمع تولیدی ما به ازای مشارکت و تعاون شون سود کسب میکنن و دیگه کسی به واسطه دلالی سودهای چندصد درصدی عایدش نمیشه فقط.